Slikarka Danica Jovanović završila je Žensku slikarsku akademiju u Minhenu krajem marta 1914. godine a već 12. septembra iste godine streljana je u podnožju Petrovaradinske tvrđave. Imala je samo 27 godina.
Sačuvana je 61 njena slika. Čuvaju se u: Spomen zbirci Pavla Beljanskog i Galerija Matice srpske u Novom Sadu, Narodnom muzeju u Beogradu, Memorijalnoj sobi u Beški…
Obnavljanje crkve u Beškoj 1899. godine bio je događaj koji je uticao na odluke Danice Jovanović, tada je imala 14 godina, da uporno sledi svoju želju i postane umetnica.
Na delu videla je profesionalca slikara koji je oslikavao crkvu i odlučila da se usavršava u slikanju. Školuje se u Novom Sadu zatim kod Bete Vukanović u Umetničko-zanatskoj školi u Beogradu. Bila je to 1907. godina, u Beogradu provodi dve godine.
U Minhen stiže 1909. godine i upisuje se na Žensku slikarsku akademiju. Napredovala je u radu i 1912. primljena je da radi kopije dela u muzeju Pinakoteka. Akademiju je završila u martu 1914. godine.
Pripadala je generaciji modernista, ima mnogo sličnosti sa Nadeždom Petrović: strast prema slikanju, patriotizam i preranu smrt tokom Prvog svetskog rata.
Česti motivi na njenim slikama jesu žene u narodnim nošnjama, najčešće iz Zapadne Srbije. Dala je svoj doprinos očuvanju tradicije slikajući motive na prslucima, pregačama… Izborom tema za slikanje pridružila se Nadeždi Petrović koja se na više frontova borila da se narodna umetnost i motivi sačuvaju.
Pejzaž, mrtva priroda i nekoliko mostova bile su druge teme koje je obradila na svojim slikama.
Dugo je bila zaboravljena i u svom rodnom mestu i šire. Povodom 100 godina od rođenja 1986. godine organizovana je monografska izložba u Beški i Inđiji.
Druga monografska izložba održana je 2007. godine, tada je objavljena i monografija koju je napisala dr Jasna Jovanov.
U Velikoj galeriji doma vojske Srbije u Beogradu 2014. godine predstavljena su celokupna dela umetnice.
Od 22. oktobra 2022. godine u Maloj galeriji Kulturnog centra u Inđiji otvorena je Memorijalna soba slikarke Danice Jovanović. U Maloj galeriji biće stalna izložba posvećena njoj.
U julu 1922. godine u Minhenu u Kulturnom centru Haus der Donauschwaben održana je izložba posvećena Danici Jovanović ‘’Neostvareni snovi’’. Izložbu je organizovalo Zavičajno društvo ‘’Stara Beška’’ dok je autor postavke bila dr Jasna Jovanov.
Rođena je u Beški 1886. godine, počiva u crkvenoj porti. U parku se nalazi njena bista i trg nosi njeno ime.
Likovna kolonija koja čuva sećanje na slikarku Danicu Jovanović održava se od 1995. godine u Beški.
Slikar Antal Štrajtman bio je profesor crtanja u gimnaziji u Velikom Bečkereku i zaslužan je za osnivanje zanatske škole u ovom mestu. Organizovao je izložbe primenjenih umetnosti i dao veliki doprinos reklamiranju ovog ćilima. Zastupao je mišljenje da su izvorni način izrade i izvorna ornamentika najvažniji za ovaj proizvod.
Zahvaljujući postojanju škole i obukama tkalja koje su rađene u njoj 1894. godine osnovana je fabrika tepiha. Ostaje pitanje kako je fabrika uticala na umetničko tkanje. Dobro ili loše?
Jedna odvojena soba u Galeriji posvećena je Nadeždi Petrović u kojoj su izložene njene slike koje su u vlasništvu Galerije, niz knjiga i publikacija koje su posvećene slikarki. ’’Porodica Nadežde Petrović kroz 19. vek’’ je najnovija objavljena knjiga u izdanju Galerije.
Nadežda Petrović sa paletom u ruci podseća prolaznike da je umetica koja se istovremeno borila na više frontova života u vreme kada je živela.
Žiri nagrađuje najbolje a nagrada uključuje i termin za samostalnu izložbu. Fokus ovog Bijenala je savremeno stvaralaštvo mladih u oblasti umetnosti, sledeće je 2024. godine. Bijenale i cela manifestacija je podsticaj za mlade umetnike da svoje radove daju na žiriranje i pokažu istraživanja i napredovanje u radu tokom godina.
Na slikarkin rođendan 11. oktobra 2023. godine u Galeriji sa njenim imenom biće otvorena 
U Sirmijumu izgrađen je Artemidin most velika građevina iz tog doba. Na žalost poslužio je, u vreme progona hrišćana, kao gubilište (sirmijumskih svetih mučenika). Po jednom od pogubljenih prvom episkopu svetom Irineju most je nazvan 1993. godine kada je na mestu starog mosta podignut jedan od najdužih visećih pešačkih mostova u Evropi.
Rimski carevi hodali su ulicama Mitrovice i pitam se kako se desilo da je na kraju sve ostalo toliko nepoznato. Kovnica novca u gradu koja je iskovala blizu pola miliona zlatnih novčića nestala je davno, ali ostaje moje divljenje načinu kako su tada mogli da tako precizno iskuju novac i da sprovedu ceo proces proizvodnje.
Idući od jedne do druge upoznala sam kako je grad nastao, koliku je važnost imao u prošlosti, koliko je na njegovom tlu bilo važnih ličnosti u rimsko doba ali i istorijske činjenice koje su manje lepe u kasnijem periodu razvoja grada razaranja, obnavljanja i smenjivanje vlasnika osvajača do dolaska u posed Habzburške monarhije i dalji sled događaja preko prvog i drugog rata i stvaranja Jugoslavije.
U Muzeju Srema predstavljeno je stvaralaštvo njenih stanovnika od onih koji su proizvodili zlatni novac u rimsko doba do umetnika koji danas stvaraju. Umetnost i zanatstvo prepliću se iz veka u vek.
Kao što su stari rimljani u Sirmijumu slagali mozaike kockicu po kockicu tako danas Mirjana slaže šalove na razboju nit po nit. Ručno tka modne i upotrebne predmete u enterijeru od vune i pamuka.
Umetnici koriste pačvork kao oblik kreacije
Posebna podloga za sečenje materijala, veliki lenjir i sekač obavezni su da bi se materijal mogao precizno iseći. Bilo koja šivaća mašina dobra je za spajanje parčića od kojih će nastati posebne kreacije.
Moto Čačka kao, programa grada kulture je ‘’Čačanska rodna’’ – to je naziv šljive po kome je ovaj kraj prepoznatljiv. Moja prva reakcija bila je: Kakve veze šljiva ima sa kulturom i gde zaboraviše veliku slikarku Nadeždu Petrović koja je rođena u ovom gradu?
Čačak tokom 2023. godine obeležava dva velika jubileja: 
Svoja dela poklonila je gradu Beogradu, u Kući legata čuva se oko 100 njenih skulptura.
Skulptura Olge Jančić ’’Plod šest’’ nalazi se u Zemunu ispred pozorišta ’’Madlenijanum’’.
Iskričave mermerne skulpture koje šire svetlost i belinu protkanu žuto-belim varnicama zadežale su me dugo kraj sebe, one prosto mame posmatrače da ih pažljivije pogledaju i istraže.
Ovakvu unikatnu umetnost stvarala je priroda milionima godina. Led svetla u pećini istakla su svu njenu veličinu i dala joj dodatnu atraktivnost. Posmatranje lepote pećine, stalaktita i bigrenih kada uz zvuke muzike Trnavskog potoka koji protiče kroz pećinu daje poseban osećaj.
Ulaz u pećinu je nešto posebno, 35 širine i 18 metara visine! Imponzantan! Stopića pećina je po veličini druga pećina u Srbiji. Veća od nje je samo Resavska. Pećina je duga oko 1700 metara a posetioci mogu videti samo prvih 280 metara.
Davnih godina 1909. i 1913. Jovan Cvijić vršio je speleološka istraživanja u ovoj pećini. Za posete pećina je otvorena 2008. godine i predstavlja Spomenik prirode prve kategorije. Nalazi se na oko 700 metara nadmorske visine. Udaljena je od Zlatibora 19 kilometara.