Pregača je deo narodne nošnje u Srbiji i u nekoliko drugih država na Balkanu. Uglavnom je bila tkana od vune, mali procenat se izrađivao od pamučnog platna. Pregača se nosila preko haljine opasivanjem i vezivanjem u struku. Ukrašavane su prilikom tkanja raznobojnim linijama i motivima ili su dodatno vezeni detalji. Često su sa strane dodavane crne rese od vunice ili čipka.
Pregača kao komad odeće bila je veoma praktična, služila je za zaštitu odeće ali je istovremeno imala i dekorativnu ulogu.
Prve izrađene pregače bile su pravougaonog oblika tkane pa preko ukrašavane vezenjem nitima bojene vune. Žene su imale pregače za svakodnevnu upotrebu i za svečane prilike. Pregačama koje su koristile svakodnevno prilikom tkanja dodavane su vodoravne šare od niti drugih boja.
Za svečane prilike tkane su od tanje vune a ponekad i dodavanjem pamuka. Rombovi i ornamenti sa pirotskih ćilima česti su ukrasi koji su tkanjem bili na pregačama. Vezenjem su se najčešće dodavali raznobojni cvetovi i drugi floralni motivi.
U drugoj polovini 19. veka gradske žene počinju da nose pamučne kecelje ukrašene ornamentima u boji dok u selima žene nose ručno rađene pregače od vune. Sve više se koristi pliš za izradu kecelja jer je kao materijal pogodan za dodavanje ukrasa vezom i zlatovezom.
Sredinom 20. veka pregače se više ne nose masovno. Praktičnu ulogu pregače zamenila je kecelja koja se izrađivala od pamučnih i drugih materijala i najviše su je nosile domaćice.
Danas se kecelja, kao zaštitni predmet, koristi u mnogim zanimanjima kao deo uniforme (mesari, kelneri, kuvari, pekari, sobarice…). Nose je i muškarci i žene. Imaju savremeni dizajn i najčešće imaju štampan logo firme.
Na izložbi ’’Nasleđe – etnografska kolekcija Nadežde Petrović’’ nalazi se nekoliko izuzetno lepih pregača koje datiraju iz 19. veka. Većinom su to pregače koje je slikarka prikupila iz Srbije i Severne Makedonije. Fotografije su napravljene na ovoj izložbi.
