U Narodnom muzeju u Beogradu, u Kabinetu grafike, u toku je izložba pod nazivom ‘’Nadežda Petrović: bez boje’’. Izloženo je 75 crteža, većina je u vlasništvu Narodnog muzeja, ostali su iz Muzeja savremene umetnosti u Beogradu i Galerije Pavla Beljanskog u Novom Sadu.
Slikarka Nadežda Petrović je crtež najviše koristila za skiciranje, brzo beleženje određenih ideja, događaja, pejzaža i kompozicija na papir. Po potezima olovke i bogatstvu crteža vidi se da je to radila brzo, često samo naznačavala ideje. Nije radila crteže koji su bili oblik umetnosti za sebe jer je više volela da se izražava bojom.
Uglavnom su malog formata, primer su dva crteža sa obale Dunava: ’’Tvrđava Ram’’ i ’’Golubac’’ na kojima je zabeležila jedno putovanje.
Zanimljivo je pogledati kako je Nadežda Petrović pre 120-130 godina za sebe beležila pojedine ideje. Nema boja pa je čudan osećaj prema ovoj vrsti dela. Jaka boja i oštar potez četkice nedostaju da upotpune ove radove tanane kao sveže ispletena paukova mreža.
Ova izložba je prilika da se kroz crtež sagleda jedan deo stvaranja velike slikarke – uočava se da je mnogo crteža nastalo energičnim potezima koji su karakteristični i za njen stil slikanja ali kod većine crteža ipak prevladavaju nežniji potezi olovkom koji su dali blaži izraz posebno kod pejzaža.
Njeni crteži retko su se mogli videti jer većina crteža prikazanih na izložbi nikada nije izlagana. Crteži malih i manjih formata su kao beleške za neke nove slike ili samo ideje. Nije poznato da ih je realizovala kroz slike.
Stručnjaci su dali kratku analizu njenih crteža i rasporedili ih u tri grupe:
- Skice i beleške
- Studijski crteži iz školovanja u Beogradu i Minhenu
- Crteži koji potvrđuju izvesnu zrelost u slikarskom izražavanju
Izložba je otvorena povodom 150 godina od rođenja slikarke Nadežde Petrović i trajaće do 10. decembra 2023. godine.
Prethodne dve velike izložbe posvećene Nadeždinom stvaralaštvu koje su organizovane ove godine bile su u:
Narodnom muzeju – Izložba: ‘’Nadežda Petrović – Modernost i nacija’’ koja je trajala tri meseca. Bilo je predstavljeno celokupno slikarsko stvaralaštvo Nadežde Petrović dopunjeno sa manjim brojem fotografija. U oktobru biće otvorena u Umetničkoj galeriji ‘’Nadežda Petrović’’ u Čačku.
Etnografskom muzeju – Izložba ’’Nasleđe’’ – Etnografska kolekcija Nadežde Petrović koja je trajala do septembra (52 etnografska predmeta koje je Nadežda prikupila tokom svojih putovanja po Srbiji i okolnim zemljama u kojima su živeli Srbi).
Ona je režirala prvi jugosovenski film u boji ’’Pop Ćira i pop Spira’’. Zanimljivo je da je delo Stevana Sremca ’’Pop Ćira i pop Spira’’ režirala za pozorišete, film i televiziju. Film je na festivalu u Puli osvojio osam nagrada. Soja je dobila Prvu nagradu Zlatnu medalju ’’Arena’’ za režiju. Film je 2016. godine proglašen za kulturno dobro od velikog značaja.
Sofija Soja Jovanović je odrasla okružena velikim umetnicima koji su poticali iz njene porodice: slikara, vajara, fotografa, pisaca, glumaca… Iz takvog okruženja izrasla je u vrsnu rediteljku koja je ostavila veliki trag u srpskoj umetnosti.
Padanje vode sa te visine stvara veliku buku koja dodatno pojačava celokupan doživljaj. 
Još 11.04.1949. godine država FNRJ – odnosno Zavod za zaštitu i naučno proučavanje prirodnih retkosti NR Srbije država je stavila pod zaštitu vodopade Velika i Mala Ripaljka na rečici Gradišnici. To je prvo prirodno dobro stavljeno pod zaštitu države.
Talasaste linije u gornjem i srednjem delu predstavljaju poseban ukras ali i dinamiku. Zakopčavaju se u donjem delu a taj deo je iznutra obložen čojom.
U drugoj polovini 19. veka gradske žene počinju da nose pamučne kecelje ukrašene ornamentima u boji dok u selima žene nose ručno rađene pregače od vune. Sve više se koristi pliš za izradu kecelja jer je kao materijal pogodan za dodavanje ukrasa vezom i zlatovezom.
Na centralnom mestu na izložbi nalazi se fotografija iz pariskog ateljea. Na fotografiji se vide ručno rađeni dekorativni tekstilni predmeti: vezeni peškiri i stolnjaci, pregače, ćilimi… Tu je i suknja kojoj je dala ulogu ’’tapiserije na zidu’’.
Devojačke spreme bile su prava riznica bogato ukrašenih haljina, prsluka, marama, peškira, čarapa… Spreme su rađene godinama – deo je bio namenjen za poklone članovima nove porodice i svatovima a deo je bio nevestina lična odeća.
Boje su izražajne jake, pozitivne, one kroz izuzetno dobro urađen vez daju lepotu predmetima. Crvena, najčešće jarka bordo, žuta, narandžasta, ponegde roze, zelena, plava i crna…
Zašto je svoju kolekciju etnografskih predmeta ponela u Pariz?
Kod nas deo kolekcije iz pariskog ateljea prikazan je 2021. godine na izložbi ’’Zlatnom rukom i srebrnim srpom’’ u 
Skulptura je od bronze, visoka je tri metra i dominira trgom. Inspiracija za njenu izradu bila je freska kneginje Milice u prirodnoj veličini iz manastira Ljubostinja. Manastir se nalazi u blizini Trstenika u dolini Ljubostinjske reke. Zadužbine je kneginje Milice sagrađen u moravskom stilu od kamena i opeke.
U crkvi su sačuvani delovi starog ikonostasa iz 1848. dok je novi naslikan oko 1930. godine. Uz crkvu naknadno je sagrađen zvonik visok 33 metra. Na zvoniku nalazi se sat koji se vidi sa sve četiri strane. U porti crkve, kao i u porti manastira Ljubostinja zasađena je vinova loza donesena iz Hilandara. Zvona su postavljena 1926. godine dok su prethodna skinuta i pretopljena u Prvom svetskom ratu. U toku je oslikavanje unutrašnjosti hrama.
Danas je manifestacija ’’Jefimijini dani’’ pravi primer za promociju kulturnog i duhovnog nasleđa kneginje Milice i monahinje Jefimije kao i
U manastiru je organizovala prepisivačku školu, 
Kneginju Milicu i njenog sina despota Stefana Lazarevića srpska pravoslavna crkva proslavlja kao svetitelje 1. avgusta.
