Svečani, bogato ukrašeni, lagani sako koji se ne kopča – tako bi se mogle opisati libade.
Libade su prepoznatljive po dugim rukavima koji se naglo šire pri kraju. Sve ivice, napred i na rukavima, završavale su se polukružno. Libade su deo svečane ženske nošnje, sa kraja 19. i početka 20. veka. Danas bi to mogao biti kratko krojeni sako.
Nisu se zakopčavale i sve ivice su bile ukrašene zlatovezom, srebrnim nitima ili drugim ukrasnim nitima u zavisnosti od imućnosti osobe koja ga nosi. Ukrasi su bile lozice oko ivica a na leđima su često bili oblici ornamenata.
Izrađivali su ih majstori koji su se zvali terzije. Uglavnom su bile deo građenske nošnje a u selima su pojedine žene same šile ovaj veoma popularan odevni predmet u 19. veku.
Iako imaju korene u orijentalnim haljinama i prslucima koje su prilagođene srpskom stanovništvu pod uticajima sa zapada postale su obavezan deo građanske nošnje bogatijih slojeva društva.
Šivene su od luksuznih materijala: svile, atlasa, somota, pamuka…
Mlađe generacije nosile su bele libade ili svetlijih tonova a žene srednjih i poznih godina tamnije: crne, ljubičaste, bordo, tamnoplave…
Ispod libade žene su nosile bele svilene a kasnije pamučne košulje. Oko vrata nosila se svilena marama koja je prekrivala grudi.
Bele libade su često bile deo odeće mlade na venčanju.
Fotografije su snimljene u muzejima u Kruševcu i Kraljevu.
