Stari objekti izgrađeni krajem 19. veka nalaze se oko Trga slobode. Informacije o njima moguće je naći na svim turističkim sajtovima i prospektima. Zgrade su karakteristične za grad ali o njima nalazim malo informacija, uglavnom godine nastajanja i kraj. Tražim podatke koji će me zaintigirati da tragam dalje da pronalazim više. Nema takvih informacija. Ne želim da samo prepišem već poznate informacije jer tragam za nitima koje povezuju sve tačke grada u jednu mrežu, jednu priču.
Kada sam stigla u Novi Sad žurila sam do glavnog gradskog trga da odatle započnem svoje istraživanje od već određenih zanimljivih tačaka. Kada sam pogledala informacije koje sam prikupila nisam bila zadovoljna. U ovaj grad došla sa velikom željom za istraživanjem ali početnu emociju, impuls nisam našla na glavnom trgu. Petrovaradin i Sremsku Kamenicu namerno sam izostavila iz prvog dela priče o Novom Sadu. Rešenje za početnu tačku našla sam u Kulturnoj stanici Svilara. Nju sam izabrala za osnovnu lokaciju iz koje će niti da se protežu. Zato krećem iz Almaškog kraja prema Trgu slobode.
Novi Sad je trebalo da bude Evropska prestonica kulture za 2021. godinu ali zbog pandemije titula se prenosi u 2022. godinu.
Svilara – kulturna stanica
Kulturna stanica Svilara, Novi Sad
‘’Samo strpljenje i vreme pretvaraju dudovo lišće u svilu’’, kineska poslovica ispisana je na zidu stambene zgrade pored svilare. Pesnik Mika Antić dodao je ovu poslovicu u pesmu ‘’Mogućnosti’’.
Mesto gde se nekada nalazila velika fabrika svile danas je prepoznatljivo po viskom dimnjaku. Deo zgrade fabrike i dimnjak sačuvani su i ukomponovani sa novom zgradom u jednu celinu koja se zove – Kulturna stanica Svilara. Dimnjak iz daljine asocira na fabriku, jasan je znak za stari industrijski objekat. Niti svile odmotavale su se na ovom mestu mnogo godina. Upravo te tanane niti obavijaju ovaj dimnjak i ovaj kraj jednim prozirnim velom koji podseća na ‘’paučinu od svile’’. Nevidljiva je ta paučina za one koji nisu povezani sa svilom nego samo za one koji tragaju za nitima.
Između dva svetska rata u svilarstvo i proizvodnju svile država je ulagala mnogo. Podsticala je gajenje svilene bube i otkupljivala sve proizvedene kokone. To je bilo dovoljno da se svilarstvo u to vreme uzdigne na najvišu lestvicu u razvoju na prostoru Vojvodine. U tom periodu svilara u Novom Sadu proizvodila je najviše svile od svog postanka.
Trg slobode
Najveći gradski trg nastao u 18. veku sa spomenikom u sredini. Spomenik Svetozaru Miletiću rad je vajara Ivana Meštrovića. Svetozar Miletić bio je doktor prava, advokat i novinar (vlasnik i urednik novina ‘’Zastava’’). Dva puta bio je gradonačelnik Novog Sada, poslanik u ugarskom i hrvatskom saboru i najuticajniji srpski političar u Austrougarskoj. Stojim na trgu, posmatram tu ogromnu siluetu u pokretu sa podignutom rukom i kao da čujem njegove reči, koje podsećaju: ’’za slobodu se mora boriti stalno’’. Danas zvuče kao velika filozofska misao.
Pogled sa trga, posebnu pažnju, svojom dužinom od 60 metara, privlači i Hotel ‘’Vojvodina’’. To je najduža zgrada u Novom Sadu. Pitam se zašto je toliko duga? Izgrađen je 1854. godine i predstavljao je prvi luksuzni hotel u to vreme.
Jedna nasuprot drugoj, na trgu, stoje dve impozantne građevine Gradska kuća i Katedrala.
Gradska kuća je raskošne spoljašnje lepote, građena 1895. godine. Upečatljivi su jonski i korintski stubovi.
Rimokatolička crkva ”Ime Marijino”, Novi Sad
Nasuprot njoj rimokatolička crkva ‘’Ime Marijino’’ dominira trgom i okolinom. Veličanstvena građevina izgrađena u neogotskom stilu 1894. godine. Uski i visoki prozori daju joj ‘’gracioznost’’ koju dopunjuju vitraži. Pogledom pratim komadiće obojenog stakla sa početka prozora i pogled dižem visoko, visoko. Vitraži su fascinantni. Boje se prelamaju na svetlosti i stvaraju posebnu atmosferu u unutrašnjosti crkve. Vitraži su rađeni u Pešti i Mađarskoj.
Katedrala (kako je Novosađani zovu) je duga 52 m, široka 25 m… Zidana je žutom opekom. Toranj je visok 72 metra. Krov u boji je poseban i daje crkvi dodatnu lepotu. Pokriven je ukrasnom keramikom ‘’žolnai’’.
Mnoštvo zgrada izuzetne arhitekture okružuju Trg slobode podsećaju na prošlo vreme kada su stanovnici grada ulagali novac i rad u javne građevine. Po veličini građevina vidi se da su im bile veoma važne.
Zmaj Jovina ulica
Ulaskom u Zmaj Jovinu ulicu otkrivam prijatno mesto za šetnju, ulica je široka i čini pešačku zonu. Na kraju ulice, ispred Vladičanskog dvora (podignut 1901), nalazi se spomenik pesniku Jovanu Jovanović Zmaju.
Vladičanski dvor bio je u fazi rekonstrukcije pa zaogrnut plastičnim ‘’građevinskim’’ radnim prekrivačem izgleda pomalo mistično.
Saborna crkva i Krst od mermera, Novi Sad
U blizini Vladičanskog dvora nalazi se Saborna crkva koja je podignuta 1849. godine. Bogatstvo unutrašnje dekoracije čine vitraži i ikone. Poznati slikar Pavle Jovanović uradio je sve (33) ikone na ikonostasu.
Pored crkve, u prostranom dvorištu, nalazi se Krst od crvenog mermera, najstariji spomenik u Novom Sadu, nastao je u drugoj polovini 18. veka. Od postanka nalazio se na nekoliko lokacija u Novom Sadu, od 1957. godine smešten je porti Saborne crkve.
Platoneum
Zgrada neobičnog imena ali lepog izgleda privukla mi je pažnju. Izgrađena je 1770. godine. Zgradu je kupio Platon Atanacković, vladika Bački i zaveštao je Srpskom akademskom institutu.
Danas je u ovoj zgradi smešten ogranak Srpske akademije nauke i umetnosti. Prozori su bogati ornamentima i sa drugim dekorativnim elementima na fasadi čine zgradu posebnom.
Enciklopedija Novog Sada
Pokretač enciklopedije, jedan od autora i urednik je novinar Dušan Popov. Zanimljivo je da u Evropi veoma malo gradova ima enciklopediju o gradu. Ova novosadska nastajala je od 1993. do 2010. godine, štampana je u 30 knjiga i sadrži oko 10.000 strana. Zaista vredan poklon budućim generacijama.
Dunavska ulica
Dunavska ulica sa Dunavskim parkom i Muzejom Vojvodine predivan je prostor za istraživanje. U Muzeju Vojvodine predstavljeno je 6.000 eksponata iz oblasti etnologije, istorije, istorije umetnosti i arheologije. To je stalna postavka koja predstavlja život, dolazak i odlazak naroda na prostoru Vojvodine. Svaki narod tokom boravka ostavio je svoj trag. Priča se odvija iz epohe u epohu i jasno se vidi napredak u životu ljudi.
Kosovski vez se radio kao dekoracija na odeći. Izvorni oblik kosovskog veza nalazi se na rukavima košulja u vreme kada se odeća izrađivala od prirodnih materijala. Ženske svečane košulje sa Kosova bile su bogate vezom i raznovrsnim ornamentima pa su čak dobijale imena po ornamentima ili po mestima njihovog nastanka. Žene i devojke ukrašavale su svoje košulje za svečane prilike. Crvena boja niti na podlogama prirodnih boja izražajna je i ističe odevni predmet.
Između dva rata kosovskim vezom bave se žene koje žive u gradu. Pored veza na odevnim predmetima kosovski vez se koristi za ukrašavanje predmeta od tekstila u enterijeru kao što su stolnjaci, jastuci… Taj oblik primene kosovskog veza na neki način, spašava ovu vrstu veza od zaborava. Doprinosi njegovom širenju po centralnoj Srbiji i Vojvodini. Najveći broj sačuvanih primeraka kosovskog veza rađeni su između dva svetska rata.
Ne bavim se društvenim i političkim prilikama u vremenu kada se intenzivno stvaralo u kosovskom vezu nego me zanima samo praktični deo kosovskog veza, dekorativni element koji opstaje kao ukras na tekstilnim predmetima. Međutim, upotreba crvene boje je simbol koji se ne može zanemariti kao i motiv kosovskih božura.
Kosovski vez je deo primenjene umetnosti, a primenjena umetnost je deo koji živi u upotrebnim predmetima zato je vez važan kao oblik izražavanja. 
Vasa Čarapić, Zmaj od Avale, istorijska je ličnost o kojoj većina malo zna. Među njima bila sam i ja. Odlaskom do planinarskog doma ’’Čarapićev brest’’ i obilaskom spomenika posvećenog ovom vojvodi, knezu i hajduku istražila sam više da saznam ko je bio Vasa Čarapić, koji je živeo samo 36 godina.
Na inicijativu dr Petra Kostića, osnivača Planinarsko-smučarskog društva ”Avala”, 1950. godine izgrađena je zgrada planinarskog doma ”Čarapićev brest’’. Naziv doma asocira na šest brestova koji su nalazili na tom mestu u vreme kada je Vasa Čarapić okupljao narod oko sebe i pozivao na ustanak protiv Turaka.
Televizijski toranj je simbol Avale. Stari toranj izgrađen je 1965. a srušen 1999. godine. Obnovljen je 2009. godine, visok je 204 metra i za jedan metar viši od prethodnog. Do vidikovca, na 122-om metru, stiže se liftom sa koga je prelep pogled na Beograd i okolinu Avale.
Meštani Belog potoka inicirali su izgradnju crkve brvnare u blizini tornja na Avali. Podignuta je u srpsko-vizantijskom stilu 2017. godine. Crkva je posvećena Svetom despotu Stefanu Lazareviću (sin kneza Lazara i kneginje Milice). Despot Stefan obnovio je grad Žrnov koji se nalazio na vrhu Avale a kog su sagradili Rimljani. Danas se na mestu Žrnova nalazi 
Penjući se ka vrhu Avale od Tornja prolazim pored hotela”Avala” i stižem do još jedanog izvora – izvora Ladne vode. Ime mu govori sve, voda je hladna kao led. Nalazi se na pravom mestu da osveži sve one koji idu ka vrhu i one koji se vraćaju. Uglavnom svi svrate na ovaj izvor koji je zanimljiv jer se nalazi blizu vrha planine.