O Konaku
Konak kneginje Ljubice izgrađen je 1831. godine sa ciljem da bude dvor dinastije Obrenović i istovremeno stan za porodicu kneza Miloša. Da bi Turcima koji su se nalazili na Kalemegdanu dokazao moć dinastije Obrenović i uspon nove srpske države knez Miloš Obrenović je 1829. godine dao nalog da se započne izgradnja novog Konaka (kasnije je postao poznat kao Konak kneginje Ljubice). Završen je za tri godine ali je Knez Miloš u Konaku boravio samo dve godine.
Ostao je stan za kneginju Ljubicu i njihovu decu Milana i Mihaila jer je Knez Miloš ubrzo po izgradnji konaka odlučio da za sebe sagradi konak na Topčideru koji je sa preseljenjem kneza postao rezidencija. Danas Konak kneza Miloša pripada Istorijskom muzeju.
Konak kneginje Ljubice – Detalj sa Pirotskog ćilima
Konak kneginje Ljubice jedino je bio je rezidencija tokom vladavine Kneza Mihaila od 1839. do 1842. godine.
Sa proterivanjem Obrenovića i dolaskom porodice Karađorđević na vlast od 1842. godine Konak gubi rezidencijalnu namenu i tokom sledećih 130 godina bio je u službi različitih državnih institucija.
Odlukom tadašnjih vlasti 1980. godine Konak postaje deo Muzeja grada Beograda. Iste godine u Konaku otvorena je stalna postavka ’’Enterijeri beogradskih kuća 19. veka’’.
Poseta Konaku kneginje Ljubice
Sunčan decembarski dan, na drvetu ispred Konaka požutelo lišće još je na granama. Ulazim u muzej da pogledam radove od tekstila koji su nastali i koristili se pre više od 100 godina. Originalni Pirotski ćilimi su eksponati koje želim da vidim.
Konak kneginje Ljubice - Pirotski ćilim
U Konaku su nameštene dve originalne sobe sa nameštajem kneginje Ljubice a u ostatku prostorija nalaze se eksponati sa temom Enterijeri beogradskih kuća.
Najviše me zanima taj originalni prostor u kome su živeli Obrenovići. Prvo primećujem na podu bogato ukrašen pirotski ćilim koji deluje impozantno. Na njemu su prepoznatljivi ornamenti koji su korišćeni na svim ćilimima tkanim u Pirotu (vraško koleno, Rašićeva šara…).
Pored zida su divani, klupe na kojima su prekrivači odnosno manji pirotski ćilimi.
U drugoj prostoriji je sličan raspored samo što je ćilim mnogo tamniji. U njoj se mogu videti i neke lične stvari kneginje Ljubice i kneza Miloša. Zanimljivo je pogledati kako se u to vreme opremala kuća vladara.
’’Enterijeri beogradskih kuća 19. veka’’
Zanimljiv je unutrašnji raspored prostorija, centralni deo je slobodan prostor u kome je glavna ’’divanhana’’, dnevna soba koja nema vrata i iz koga se ulazi u ostale prostorije. U tim sobama izloženi su eksponati nameštaja iz bogatih beogradskih porodica.
Konak kneginje Ljubice je jedna od retkih sačuvanih zgrada u Beogradu iz prve polovine 19. veka. Značajan je jer su u njemu dodiruju i prvi put ukrštaju turski i evropski stil gradnje.